Passereau, Pierre - Il est bel et bon
Pierre Passereau (1509–1547)

Il est bel et bon

Il estoit deux femmes, toutes d’un pays,
disant l’une à l’autre: « Avez bon mari.
Il est bel et bon, commère, mon mari.
Il ne me courousse, ne me bat aussi,
il fait le menage, il donne aux poulailles,
et je prends mes plaisirs.
Commère, c’est pour rire
quand les poulailles crient:
Co co co co da, petite coquette, qu’est-ce ci? »




Der gute Ehemann

Zwei Frauen treffen sich dann und wann,
die eine spricht: „Mein lieber Mann,
er ist so schön, er ist so gut,
er niemals zürnen und schlagen tut,
er mach den Haushalt, füttert die Tiere,
ich lebe ganz nach meinem Plaisire.
Gevatterin ist es nicht zum Lachen,
was die Hühner, wenn er sie füttert, machen?
Dann ruft das listige Federvieh
Kokokoko da, wie kokett ist sie?“


übertragen von Ralf Schauerhammer